Şöyle dönüp bir yıla bakıyorum da; bireysel olarak da ülke olarak da neler yaşadık neler! 2020, COVID-19’un neredeyse her yönden ve dünyanın her yerinde hayatlarımızı değiştirmesiyle hatırlanacak.

Türkiye’de, Cumhuriyet tarihinde ekonomide ,demokraside, yönetimde ve yönetişimde en ağır krizini yaşıyoruz. Türkiye’yi bu krizden kurtaracak, sorunları iyi analiz ederek geleceği inşa edeceğimiz bir çalışma prosesine ihtiyacımız var.

Artan eşitsizlikler, sistematik cinsiyet ayrımcılığı, gençlerin fırsatlardan mahrum olması, durağan maaşlar, kontrolden çıkan iklim değişikliği… Bunların hiçbiri ‘normal’ değildi.

Hududu şehit kemikleri ile çizilmiş Toprağını sıksan şehit kanı çıkacak ülkemde, Yine aynı acıyla yandı yüreklerimiz.

Evlat kokusunun, Ana,baba sevgisinin

İnsanoğlunun, düşünüldüğü gibi dünyaya geldiğinde üzerine yazılmayı bekleyen boş bir kâğıt gibi olmadığını biliyoruz. Her bireyin kendine özgü doğuştan getirdiği karakteristik bir takım özelliklerden oluşan bir kapasitesi vardır.

Herkes de bir maske merakı; kimsenin kendi olmaya cesareti kalmamıştı. Bazıları o kadar alışıktı ki maske takmaya coronada hiç sıkıntı bile yaşamadı.

11 ayın sultanı Ramazan ayını bu sene baş belası bir virüs ile karşıladık. Kültür olarak paylaşmayı ,sofralarımızı birleştirmeyi en çok sevdiğimiz ay olan bu Ramazan ayında bu duyguları yaşayamamanın da ayrı bir hüznü var içimizde.

Şirketler eşi görülmemiş bir hızla büyürken, işçiler, iş yeri güvenliği, sağlık koşulları, örgütlenme ve grev gibi en temel haklarını dahi tanımayan bir siyasi ve hukuki sistem ile karşı karşıya kaldıkları için 1 Mayıs'larda alanlarda bu haksızlığa topluca ses çıkartırlar.

Tüm dünya korona ile mücadele ederken, bir yandan da günden güne artan şiddet vakaları ile ilgili çalışmalar artmaya başladı. Çünkü evler saatli bir bomba…